எனக்கென ஏற்கெனவே.....பிறந்தவள் இவளோ??? - பகுதி 2

பகுதி-1

நான் சற்றும் எதிர்பார்கவே இல்லை....மீரா என் காலடியில் மயங்கி....சுருண்டு விழுந்து , மூர்ச்சையற்று போனாள்.

"மீ....ரா.........மீரா......."

அவளை எழுப்ப முயன்று தோற்றேன்!!

ரூமிற்கு வெளியில் ஓடி சென்று என் அம்மா , அக்காவை மட்டும் அழைத்து வந்தேன், மூர்ச்சையான மீரா கண்விழிக்காததால், அருகில் இருந்த நர்ஸிங் ஹோமிற்கு என் காரில் அழைத்துச் சென்றோம், நான் டென்ஷனுடன் பட்டு வேஷ்டியில் பரபரத்ததால் என் அக்காவின் கணவர் கார் ஓட்டினார்.

ஆஸ்பத்திரியில் அவளை பரிசோதித்த டாக்டர் என்னை மட்டும் உள்ளே அழைத்தார்.

"மீரா உங்க வொஃப் ஆ"

"யெஸ் டாக்டர்"

"புதுசா கல்யாணம் ஆனவங்களா நீங்க?"

"யெஸ் டாக்டர், வி காட் மேரிட் டூ டேய்ஸ் பேக்"

"உங்க பட்டு வேஷ்டி&மீராவின் மணப்பெண் கெட் அப் பார்த்துதான் , புதுசா கல்யாணம் ஆனவங்களான்னு கேட்டேன்,.....Mr.Vishwanath, is your marriage a love marriage or an arranged one"

"வீட்டுல பார்த்து முடிச்சதுதான் டாக்டர்"

"ஹும்"

"ஏன் டாக்டர்"

"திருமணத்திற்கு முன்னமே உங்களுக்குள்ள நெருக்கமான பழக்கம் உண்டா?"

"நீங்க........என்ன சொல்ல வரீங்கன்னு புரியல டாக்டர்"

"I mean , were you both so intimate before marriage?"

"no Doctor"

"ஹும்"

"என்ன...........என்ன ஆச்சு டாக்டர் மீராவுக்கு"

"Mr Vishwanath, your wife Meera is pregnant!"

"டா.....க்.........ட........ர்"

தலையில் இடி இறங்கினா இப்படிதான் இருக்குமா??

என்னை சுற்றி இருந்த அனைத்தும் வேகமாக சுற்றுவதுபோல் ஓர் உணர்வு!!

என் முக இறுக்கத்தை கவனித்த டாக்டர் மேலும் பேசினார்.

"I can see that you are very much schocked, at present Meera needs complete rest for 2 more days, ரொம்ப வீக்கா இருக்காங்க.... ஸோ.....இந்த விஷயத்தை உங்களுக்குள்ள வைச்சுக்குங்க, அப்புறமா ஃபேமிலி மெம்பர்ஸ் கிட்ட சொல்லி மேற்கொண்டு ப்ரோசீட் பண்ணுங்க.....take this as a friendly advise Mr.Vishwanath"


டாக்டர் சொன்னது பாதி புரிந்தது, மீதி ஒன்றும் புரியாத மாதிரி ஒரு வெறுமை!!

மெதுவாக டாக்டரின் அறையைவிட்டு வெளியில் வந்தேன். என் முகத்தினை ஆவலுடன் பார்க்கும் என் குடும்பம்....முட்டிக்கொண்டு வந்த கண்ணீரை உள்வாங்கிக் கொள்ள செய்தது!!

"என்னடா சொன்னாங்க டாக்டர், மீராவுக்கு ஒன்னுமில்லையே???" - என் அக்கா.

"என் மருமகளுக்கு ஒன்னும் இருக்காது, எல்லாம் ஊரு கண்ணுதான், பொறாமை புடிச்ச ஜனம்....கல்யாணதுக்கு வந்த ஒவ்வொருத்தியும் என் மருமகளோட அழகை பார்த்து பார்த்து மூக்கு மேல கை வைச்சாளுங்க, முதல்ல மீராவுக்கு சுத்தி போடனும்" - என் அம்மா.

தொடர்ந்து என் அம்மா மீராவுக்கு உடம்பு சரியானதும் நிறைவேற்றும் வேண்டுதல் எல்லாம் சாமிக்கு பொருத்தனை பண்ண ஆரம்பித்தார்.

"சென்னைக்கு ஊருக்கும் அலைச்சல்......பொண்ணு டயர்டா ஆகிட்டா போலிருக்கு, you dont worry மாப்பிள்ளை" என் அக்காவின் கணவர் ஆறுதலாக என் தோள் பிடித்தார்.

களைப்பினால் ஏற்பட்ட மயக்கமெனவே குடும்பம் நம்பியது.

திருமணத்திற்கு பின் 1 வாரம் ஆஃபீசிற்கு லீவ் போட்டிருந்தேன், லீவ் கேன்ஸல் செய்துவிட்டு மறுநாளே ஆஃபீஸிற்கு சென்றேன்.

என் மனநிலை தெரியாமல் , புது மாப்பிள்ளை என்ற எண்ணத்தில் சக நண்பர்கள் செய்யும் கிண்டல், உசுப்பேத்தும் பேச்சுக்கள்.....எல்லாம் இன்னும் என்னை ரணப்படுத்தியது.

உடல் சரியில்லாத மீராவிற்கு வீட்டில் ராஜ உபசரனை நடந்துக்கொண்டிருந்தது.
என் அம்மாவின் ரூமிலேயே கீழே மீரா இருந்தாள்.
என் குடும்பமே அவளை இப்படி ராஜாத்தி மாதிரி கவனித்துகொள்வது என் இரத்த அழுத்தத்தை அதிகப்படுத்தி, உணமையை உரக்க கத்த வேண்டும் போல் இருந்தது.

இரண்டு நாள் கழித்து என் அறைக்கு மீரா வந்தாள்.
அவள் முகத்தைகூட பார்க்க விருப்பமில்லாமல் வேறு பக்கம் பார்த்தேன்.

விசும்பலுடன் பேச ஆரம்பித்தாள்..

"என்னை மன்னிச்சிடுங்க....நானும் என் கூட MBA படிச்ச ஸ்ரீதரும் நல்ல ஃப்ரண்ட்ஸ், காலேஜ் விட்டு பிரியறப்போதான் எங்க நட்பு காதல்னு உணர்ந்தோம், எங்க காதல் மத்த ஃப்ரண்ட்ஸ்க்கு கூட தெரியாது. எங்க....ஃபேர்வல் டே செலிப்ரேஷன் அப்போ....எமோஷனல் departure, ....எங்க நெருக்கத்தை அதிகப்படுத்தியது........அவரோட வீடல் பேசி கட்டிக்கிறேன்னு சொல்லிட்டு கோயம்புத்தூர் போனாரு, போன பிறகு ஃபோன்ல பேசினார்...1 வாரம் கழித்து அவரிடமிருந்து எந்த தகவலும் இல்லை, நான் கர்ப்பமா இருக்கிற விஷயத்தை அவருகிட்ட சொல்ல ஃபோன் பண்ணினா, not reachable ன்னு வருது,எனக்கும் அவருக்கும் பொதுவான ஃப்ரண்ட்ஸ் கிட்ட சொல்லி அவரைபத்தி விசாரிச்சப்போ அவரை பத்தி எந்த தகவலும் கிடைக்கல, ஒருத்தர் மட்டும் கோயம்பத்தூருக்கு போயாவது விசாரிச்சுப்பார்த்து சொல்றேன்னு சொன்னார், அந்த நேரத்துல தான் உங்களை கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்லி எங்க வீட்ல வற்புறித்தினாங்க, அவரை பத்தின தகவல் தெரிஞ்சதும் வீட்ல சொல்லிடலாம்னு இருந்தேன், நீங்க பெண்பார்க்க வந்த அன்னிக்கே கல்யாணம் நிச்சயம் ஆகும்னு நான் எதிர்பார்க்கல, கிராமதுக்கு போய்ட்டதால எனக்கு தகவல் சொல்றேன்னு சொன்ன ஃப்ரண்டையும் சந்திக்க முடியல, உங்ககிட்டவும் நேர்ல விவரம் சொல்ல முடியல, என்னை அளிச்சிக்க இருமுறை முயற்சி பண்ணியும் சாவும் என்னை விரும்பல.....மன்னிச்சிடுங்கன்னு கூட கேட்க திராணி இல்லாம நிற்கிறேன்.."

அழுகையுடன் அவள் வார்த்தைகள் தெரித்து விழுந்தன.

அவள் நிலமை எனக்குப்புரிந்தாலும், அந்த மிரண்ட விழிகளில் என்ன செய்வது என்று அறியா குழப்பத்தை நான் உணர்ந்தாலும், எனக்குள் ஏற்பட்டிருக்கும் ஏமாற்றம், அதிர்ச்சி, அருவருப்பு....

எரிமலையாக எனக்குள் வெடித்து , நெருப்பு கணல்களாக வார்த்தை வெளிவந்தன....

"நீ எல்லாம் படிச்ச பொண்ணுதானே...யாரு, எவன்னு கூட தெரியாம இப்படி லவ்ன்ற பேருல பழகுவியா, என்ன பெருசா MBA படிச்சு கிழிச்ச, .....ஃபோன் நம்பர் தவிர எந்த டிடேய்ல்ஸ் தெரியாம , எந்த நம்பிக்கையில இப்படி அத்து மீறுறீங்க, பண்றதெல்லாம் பண்ண தெரியுது இல்ல.....அப்புறம் இப்படி அழுதா என்ன அர்த்தம். தான் கெட்டுப்போறதுமில்லாம இப்படி தாலி கட்டிகிட்டு எங்களையும் சேர்த்து கழுத்தருங்க......நேர்ல தான் மீட் பண்ண முடியல, என்கிட்ட ஃபோன்ல சொல்லியிருக்கலாம் இல்ல, இப்ப சப்பக்கட்டு கட்டி பேசிட்டா எல்லாம் சரி ஆகிடுமா????.......என் தலையில இடி இரக்கிட்டு இப்போ மடி பிச்சை கேட்குறியா"


என் வார்த்தைகளின் அணலின் அவமானத்துடன் தலை கவிழ்ந்து அழுதாள் மீரா.

அழுது சிவந்த அந்த முகத்தில் ஏதோ ஒரு மினுமினுப்பு இன்னும் ஜொலித்தது...
கல்யாணக் களை கொடுத்த மெருகு என நான் இரண்டு நாட்களுக்கு முன் நம்பியது...
தாய்மை அவளுக்கு கொடுத்த தேஜஸ் என இப்போது புரிந்தது!!

என் கோபமும் குழம்பிய மனமும் அமரட்டும் என அவள் துடித்து அழுதுகொண்டிருப்பதையும் பொருட்படுத்தாமல், வேகமாக அறையின் கதவை ' படார்' என சாத்திவிட்டு வெளியேறினேன்!!

எங்கு செல்கிறேன் என்ற உணர்வே இல்லாமல், பைக்கில் பறந்துக்கொண்டிருந்தேன், ரகுவின் அறைக்கு செல்லலாமா....அவனிடம் உண்மையை கூறி, மனசு விட்டு பேசினால் , கொஞ்சம் தெம்பாக இருக்கும், ஏதும் உருப்படியான ஐடியா கொடுப்பான் என அவனுக்கு ஃபோன் செய்திவிட்டு அவன் அறைக்குச் சென்றேன். நல்ல வேளை அவன் அறையில் அவன் தனியாக இருந்தான். நடந்த எல்லா விஷயங்களையும் விரிவாக கூறினேன்.
சிறிது மெளனத்திற்கு பின் என்னிடம் தன் யோசனைகளை கூறினான் ரகு. எனக்கும் அவன் கூறியது சரியெனப்படவே என் வீட்டிற்கு திரும்பினேன்.

மீரா என் ரூமிலிருந்து கீழே வரவேயில்லை என நான் வீட்டிற்குள் நுழைந்ததும் அம்மா சொன்னார்கள்.

இன்னும் அழுதுக்கிட்டு இருக்கிறாப்போலிருக்கு மீரா...என நினைத்துக்கொண்டேன்.

என் அறையின் கதவை திறந்தேன், லைட் போடாமல் இருட்டாக இருந்தது ரூம்....

லைட் switch On பண்ணினேன், .....மீரா எங்கும் தென்படவில்லை...
எங்கே போயிருப்பா மீரா...

பாத்ரூம் கதவு கூட திறந்துதான் இருக்கிறது...அங்கயும் இல்ல......அப்போ மீரா......

மீரா......எங்கே??????


[தொடரும்]

பகுதி -3

பகுதி - 4