கவிதை ' கண்ணாமூச்சி'...!!

இரகசியமாய்...
உன் கவிகுகையினுள்
வேவுபார்க்க நுழைந்தேன்...!
நான் இதுவரை
ரசித்த வரிகள்
முதன்முறையாக
வெட்க்கப்பட வைத்து
எனைப் பார்த்து சிரித்தது!!!

உன்
கவிகருவில் நானா?
கவி உருவில் நானா??
தெரியவில்லை....
ஆனால் எங்கேனும்
ஒரு வார்த்தையிலாவது
நான் இருப்பதை
உன் எழுத்து
உணர்த்த தவறவில்லை!!

புரிந்தது..
என் வெட்கத்தையும்
படம் பிடிக்கும்
புகைப்பட கருவி
உன் கவிதைகள் என!!!

இடைவெளியின்றி
படபடவென
நான் பேசுவதை
மெளனமாய்
கேட்டுக் கொண்டிருந்து
கவனமாய் மொழிபெயர்த்து
கவிதையாக வெளியிடுவதை
எப்போதடா நிறுத்தப் போகிறாய்??

நீ
எழுதும் கவிதையில்
நான் இருப்பதைவிட
உன் 'கவிதை'யாக
இருப்பதையே விரும்புகிறேனென்று
எப்படி தெரிந்துக் கொண்டாய்..??
உன் கவிதையாக எனை
மெது மெதுவாக
செதுக்க ஆரம்பித்துவிட்டாயே!!

உனக்கும்
உன் கவிதைக்கும்
அப்படி என்னதான் கோபம்?
பல நாட்கள்
என்னுடன் பேசாமல்
விரதம் இருந்து
சாதித்து விட்டீர்களே இருவரும்!!!

யார் யாரோ எழுதிய
கவிதையை நீ பாராட்டியதை
கண்டதிலிருந்து
கிறுக்கிக் கொண்டுதானிருக்கிறேன்
என்றாவது ஒருநாள்
என் கிறுக்கலும்
உனக்கு பிடித்த
கவிதையாகுமென்ற நப்பாசையில்!!

கவி எழுத தூண்டிய
உன் கண்கள்
தீண்டியபின் தான்
ஓவ்வொரு கவிதையையும்
பரிமாறுகின்றேன்
அனைவருக்கும்...

நீ
முதன் முதலில் படிப்பதில்
தலைக்கனம்
என் கவிதைகளுக்கு மட்டுமல்ல...
எனக்கும்தான்!!

என்ன மாயம் புரிந்தாய்...
உன் விழி தூண்டலில்
வரிகள் எழுதினால்
உன் விழி தடவிய‌தும்
வரிகளெல்லாம்
கவிதையாகி விடுகிறதே!!!

என் கவிதையை
நீ ரசிக்க
உன் கவிதை கண்டு
நான் வெட்கப்பட
நம் இருவருக்குமான
'கவிதைகளை'
நாம் வாசிக்க ஆரம்பித்ததும்
ஆர்பரித்தது கவிதைகள் மட்டுமா??

சிறிதுநேரம் இடைவெளிகொடு...
உன் ரசிப்பிற்கும்
என் வெட்கத்திற்கும்
நடுவே சிக்கி
மூச்சு விட திணறுகிறது
நம் காதல்....!